ประวัติปรมาจารย์วิชาฮวงจุ้ย

ประวัติย่อความเป็นมาของวิชาฮวงจุ้ย

ฮวงจุ้ยเป็นความรู้ที่เก่าแก่มาก มีการค้นพบทางโบราณคดีในประเทศจีนที่บ่งชี้ว่า เมื่อประมาณ 6,000 ปีก่อน มีสัญลักษณ์ของมังกรเขียวทางซ้ายและเสือขาวทางขวาปรากฏอยู่ในหลุมฝังศพโบราณ สัญลักษณ์เหล่านี้แสดงให้เห็นว่าการปฏิบัติทางฮวงจุ้ยมีมาตั้งแต่สมัยนั้นแล้ว

เมื่อพูดถึงประวัติศาสตร์ของฮวงจุ้ย เรามักเริ่มต้นจากการประดิษฐ์เข็มทิศแม่เหล็กโดยจักรพรรดิเหลือง (ประมาณ 2,700 ปีก่อนคริสต์ศักราช) ตามตำนานจีน จักรพรรดิเหลือง ซึ่งปกครองบริเวณแม่น้ำเหลือง ที่เป็นต้นกำเนิดของอารยธรรมจีน เป็นนักรบผู้ยิ่งใหญ่ที่ออกไปพิชิตชนเผ่าอื่นๆ ในพื้นที่ ในการต่อสู้ครั้งหนึ่ง ศัตรูของพระองค์เป็นกษัตริย์ชนเผ่าที่มีความสามารถด้านเวทมนตร์ กษัตริย์ผู้นั้นสร้างหมอกหนาทึบปกคลุมท้องฟ้าทำให้มืดสนิท และกองทัพของจักรพรรดิเหลืองก็ติดอยู่ในหมอกนี้ ไม่สามารถหาทางออกได้

เมื่อหาทางออกไม่ได้ จักรพรรดิเหลืองจึงขอคำแนะนำจากครูของพระองค์ ซึ่งเป็นหญิงที่มีตำแหน่งว่า “เทพีแห่งสวรรค์ชั้นที่ 9” หญิงผู้นี้ได้สอนจักรพรรดิเหลืองให้สร้างเข็มทิศแม่เหล็ก หลังจากจักรพรรดิเหลืองมีเข็มทิศติดตั้งอยู่บนรถม้าศึก พระองค์สามารถหาทิศทางออกจากหมอกและเอาชนะศัตรูได้สำเร็จ

นอกจากการประดิษฐ์เข็มทิศแล้ว ฮวงจุ้ยยังเป็นศาสตร์ที่รวบรวมความรู้โบราณและปรัชญาหลายแขนงอีกด้วย เมื่อเราศึกษาประวัติศาสตร์ของฮวงจุ้ย เราไม่สามารถมองข้ามแนวคิดพื้นฐาน เช่น หยิน-หยาง ธาตุทั้งห้า และแปดทิศ ซึ่งแนวคิดเหล่านี้ยังคงมีความสำคัญอย่างมากมาจนถึงปัจจุบัน

ฮวงจุ้ยในยุคต่าง ๆ

แนวคิดเรื่อง หยิน-หยาง และ 8 ทิศ (8 Trigram) ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของพลังธรรมชาติที่ผสมผสานกับหยินและหยางนั้น เชื่อกันว่าถูกคิดค้นขึ้นโดย ฟูซี (Fu Hsi) ซึ่งมีชีวิตอยู่เมื่อประมาณ 4,500 ปีก่อนคริสต์ศักราช ซึ่งเป็นช่วงเวลายาวนานก่อนยุคจักรพรรดิเหลือง

ในช่วง ยุครัฐศึก (Warring States) ประมาณ 500 ปีก่อนคริสต์ศักราช แนวคิดเรื่อง ธาตุทั้งห้า (Five Elements) ได้รับความนิยมอย่างมากในหมู่ขุนศึกและชนชั้นสูง จักรพรรดิองค์แรกแห่งราชวงศ์ฉิน (ประมาณ 220 ปีก่อนคริสต์ศักราช) ก็เป็นผู้ศรัทธาในแนวคิดธาตุทั้งห้า โดยกล่าวกันว่าพระองค์ใช้สีดำ (ซึ่งแทนธาตุน้ำ) เป็นสีธงชาติ เนื่องจากพระองค์มองว่าราชวงศ์ของพระองค์เป็นธาตุน้ำ ในขณะที่ราชวงศ์ก่อนหน้า คือราชวงศ์โจว ซึ่งใช้สีขาวแทนธาตุโลหะ

ตำราฮวงจุ้ยสำคัญเล่มแรก

ตำราสำคัญเล่มแรกเกี่ยวกับการปฏิบัติฮวงจุ้ยอย่างเป็นทางการ คือ “คัมภีร์เพื่อการฝังศพ (The Book for Burial)” ซึ่งเขียนขึ้นโดย กว๊อกโพ (Kwok Po) ผู้มีชีวิตอยู่ประมาณปี ค.ศ. 250 ในหนังสือเล่มนี้เขาได้อธิบายถึงลักษณะภูมิทัศน์ที่เหมาะสมที่สุดสำหรับการฝังศพบรรพบุรุษ เพื่อให้เกิดความรุ่งเรืองในระยะยาวสำหรับคนรุ่นหลัง ข้อความที่สำคัญที่สุดจากหนังสือเล่มนี้คือ:

“พลังงานของมังกรจะถูกกระจายไปตามลม และจะหยุดอยู่ที่ขอบเขตของน้ำ”

ข้อความนี้ถือเป็นจุดเริ่มต้นของคำว่า ฮวงจุ้ย (Feng Shui) ซึ่งมีความหมายตามตัวอักษรว่า “ลมและน้ำ”

ตั้งแต่ยุคราชวงศ์ฮั่น (206 ปีก่อนคริสต์ศักราช - ค.ศ. 220) เป็นต้นมา ฮวงจุ้ยได้รับความนิยมอย่างมาก และชาวจีนชนชั้นสูงได้นำไปใช้ในการก่อสร้างอาคาร (หยางเฮ้าส์ - Yang House) และสถานที่ฝังศพ (หยินเฮ้าส์ - Yin House) ต่อมาในยุคราชวงศ์ถัง (618-907) ฮวงจุ้ยได้รับการพัฒนาอย่างมาก โดยมีอาจารย์ใหญ่ผู้เชี่ยวชาญด้านฮวงจุ้ย คือ หยางหยุนซ่าง (Yang Yun Sung) ซึ่งมีชีวิตอยู่ระหว่างปี ค.ศ. 834-900

อาจารย์หยางหยุนซ่าง: ปรมาจารย์แห่งฮวงจุ้ย

หยางหยุนซ่างได้รับการยกย่องว่าเป็นปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ในศาสตร์ฮวงจุ้ย ผลงานสำคัญของเขา ได้แก่ “วงแหวนบนเข็มทิศ Lo Pan” ที่มีแนวคิด “24 ภูเขา” และ “72 มังกร”

ตามตำนานกล่าวว่า หยางหยุนซ่างได้รับความรู้ด้านฮวงจุ้ยจากอาจารย์ผู้สอน คือ เหยาเหยียนฮั่น (Yao Yan Han) ซึ่งเป็นชายชราในถ้ำที่หยางพบขณะล่าสัตว์ ชายชราผู้นั้นได้มอบตำราเกี่ยวกับสูตรลับของฮวงจุ้ยให้แก่เขา ทำให้หยางกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านฮวงจุ้ยและสร้างสุสานมงคลมากมาย

วันหนึ่ง จักรพรรดิแห่งราชวงศ์ถังกำลังพักผ่อนในสวนและสังเกตเห็นว่ามีเมฆสีม่วงลอยอยู่ที่มุมใดมุมหนึ่งของท้องฟ้าอยู่เสมอ พระองค์จึงสั่งให้ทหารไปสำรวจพื้นที่นั้น และพบว่าสุสานที่หยางหยุนซ่างสร้างขึ้นนั้นมีพลังมงคลสูง และได้รับการปกป้องด้วยเมฆสีม่วงตลอดเวลา

ความกังวลของจักรพรรดิ

จักรพรรดิแห่งราชวงศ์ถังกังวลว่าความสามารถด้านฮวงจุ้ยของหยางอาจทำให้เขากลายเป็นบุคคลที่ทรงอิทธิพลในหมู่ประชาชน พระองค์จึงเรียกตัวหยางไปยังวังและยึดตำราลับของเขาไว้

แม้จะยึดตำราไปแล้ว พระองค์ยังไม่วางใจ จึงสั่งให้นักบวชเขียนตำราฮวงจุ้ยปลอมที่ให้ข้อมูลผิด ๆ เพื่อเผยแพร่สู่สาธารณะ ตำรานี้ถูกเรียกว่า “การฆ่าคนเถื่อน (Killing the Barbarians)” โดยจักรพรรดิอ้างว่า จุดประสงค์ของตำราเล่มนี้คือเพื่อป้องกันชนเผ่าอื่น เช่น มองโกล ญี่ปุ่น และเกาหลีในยุคนั้น ไม่ให้เข้าถึงความรู้ที่แท้จริงเกี่ยวกับฮวงจุ้ย

หนังสือ “การฆ่าคนเถื่อน (Killing the Barbarians)” ไม่มีอยู่แล้วในปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม มีการถกเถียงเกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้ ในตำราฮวงจุ้ยของสำนัก Flying Star School ที่เขียนโดย อาจารย์แซมชุกหยิน (Master Sam Chuk Yin) (ค.ศ. 1848 – 1906) เขาได้กล่าวว่า “การฆ่าคนเถื่อน” เป็นระบบของฮวงจุ้ยที่ปัจจุบันรู้จักกันในชื่อ “โรงเรียนแปดคฤหาสน์ (Eight Mansion School)”

เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับอาจารย์เหยา (Master Yao) มีหลายความเชื่อ บางคนกล่าวว่าเขาถูกจักรพรรดิฆ่า ในขณะที่หนังสือเล่มอื่นกล่าวว่าเขาถูกช่วยเหลือโดย อาจารย์หยางหยุนซ่าง (Master Yang Yun Sung) ซึ่งในขณะนั้นเป็นนายทหารในราชวงศ์ถัง (Tang Dynasty) ตามเรื่องเล่าหนึ่ง กล่าวว่าอาจารย์หยางได้เข้าไปทำงานในห้องสมุดในพระราชวัง เมื่อเกิดการจลาจลในเมืองหลวง จักรพรรดิได้หนีออกจากพระราชวัง อาจารย์หยางจึงเข้าไปในห้องสมุดและนำหนังสือ “ความลับของฮวงจุ้ย (Secret Book of Feng Shui)” ออกมาได้

จากนั้น อาจารย์หยางได้สืบทอดความรู้เหล่านี้และกลายเป็นอาจารย์ฮวงจุ้ยที่มีชื่อเสียงที่สุดในประวัติศาสตร์ แม้ว่าเขาจะมีผู้ติดตามจำนวนมาก แต่เนื่องจากความสามารถของเขาซับซ้อนและเต็มไปด้วยความลึกลับ ความรู้ที่แท้จริงของเขาจึงไม่ได้ถูกบันทึกไว้อย่างครบถ้วนในหนังสือ สิ่งที่เขาทิ้งไว้คือผลงานที่มีเพียงความรู้บางส่วนและรหัสลับทางปริศนา ทำให้มีคนเพียงไม่กี่คนที่สามารถเข้าใจความหมายที่แท้จริง และต่อมาความรู้นี้ก็พัฒนาเป็นสำนักฮวงจุ้ยหลากหลายรูปแบบที่แต่ละสำนักอ้างว่าตนสืบทอดคำสอนที่แท้จริงของอาจารย์หยางหยุนซ่าง

อาจารย์ไลโปอี้ (Master Lai Po Yee)

อีกหนึ่งปรมาจารย์ด้านฮวงจุ้ยที่สำคัญคือ อาจารย์ไลโปอี้ (Lai Po Yee) ซึ่งมีชีวิตอยู่ในช่วงราชวงศ์ถัง (ค.ศ. 961 – 1277) เขาเป็นอาจารย์ที่มีอิทธิพลในภาคใต้ของประเทศจีน และเขาเป็นผู้คิดค้น “จานของมนุษย์ (Man’s Plate)” ในเข็มทิศ Lo Pan นอกจากนี้ อาจารย์ไลยังมีชื่อเสียงในเรื่องสูตรสำคัญที่เรียกว่า “ห้าผีขนทรัพย์ (Five Ghost Transporting Wealth)” ซึ่งมีอิทธิพลต่อการปฏิบัติฮวงจุ้ยจนถึงปลายราชวงศ์ถัง

อาจารย์เจียงไท่ซ่าง (Master Chiang Tai Sung)

อีกหนึ่งปรมาจารย์ด้านฮวงจุ้ยที่สำคัญปรากฏขึ้นในช่วงปลายราชวงศ์หมิง (ค.ศ. 1368 – 1644) เขาคือ อาจารย์เจียงไท่ซ่าง (Chiang Tai Sung) ผู้ซึ่งมีชีวิตอยู่ในช่วงที่ราชวงศ์หมิงกำลังล่มสลาย และจีนถูกรุกรานโดยชนเผ่ามองโกลจากทางเหนือ อาจารย์เจียงเป็นนักปราชญ์ที่มีบทบาทในความพยายามต่อสู้กับการรุกรานนี้ แต่ในที่สุด ราชวงศ์หมิงก็ถูกชนเผ่ามองโกลพิชิตอย่างสมบูรณ์ และราชวงศ์ชิงก็ถูกก่อตั้งขึ้น

หลังจากนั้น อาจารย์เจียงหันมาสนใจศาสตร์ฮวงจุ้ย และกลายเป็นหนึ่งในอาจารย์ที่ทรงอิทธิพลที่สุดในประวัติศาสตร์ฮวงจุ้ย ในช่วงเวลานั้น ฮวงจุ้ยแบ่งออกเป็นสองสำนักหลัก ได้แก่ สำนักซานหยวน (San Yuen - Three Period School) และ สำนักซานเค่อ (San Ke - Three Harmony School) อาจารย์เจียงอ้างว่าเขาสืบทอดคำสอนที่แท้จริงของอาจารย์หยางหยุนซ่าง และเขาได้เขียนหนังสือเล่มหนึ่งชื่อ “การพิสูจน์ทฤษฎีฮวงจุ้ย (Debate and Verification of Feng Shui Theories)”

ในหนังสือเล่มนี้ อาจารย์เจียงได้วิจารณ์สำนักซานเค่ออย่างรุนแรงว่าเป็นการสอนฮวงจุ้ยที่ผิดพลาด และเขาส่งเสริมให้สำนักซานหยวนเป็นการปฏิบัติฮวงจุ้ยที่แท้จริง นอกจากนี้ เขายังเป็นผู้เปิดเผย “สูตรดวงดาวแทนที่ (Substitute Stars)” ซึ่งเป็นหนึ่งสิ่งสำคัญในวิชาฮวงจุ้ย

ความสำคัญของสำนักซานเค่อ

สำนักซานเค่อ หรือ Three Harmony School เป็นสำนักหลักของฮวงจุ้ยในช่วงปลายราชวงศ์ถังจนถึงราชวงศ์หมิง การปรากฏตัวของงานเขียนจากอาจารย์เจียงไท่ซ่างทำให้สำนักซานหยวนเริ่มได้รับความสนใจมากขึ้นเรื่อย ๆ และเริ่มมีชื่อเสียงในวงกว้าง ความขัดแย้งระหว่างสำนักซานหยวนและซานเค่อมีความจริงจังมากขึ้นเมื่ออาจารย์แซมชุกหยิน (1848 – 1906) ปรากฏตัวในยุคถัดมา

อาจารย์แซมชุกหยิน (Master Sam Chuk Yin) เป็นผู้เขียนหนังสือชื่อดัง “Master Sam’s Xuan Kong” หรือที่รู้จักในชื่อ “Master Sam’s Flying Stars” หนังสือเล่มนี้ถือเป็นตำราหลักของ สำนักดาวเหิน (Flying Star School) ในศาสตร์ฮวงจุ้ยตั้งแต่ช่วงปลายราชวงศ์ชิง (ค.ศ. 1644 – 1911)

ในคำนำของหนังสือ อาจารย์แซมได้เล่าอย่างย่อว่าท่านได้รับความรู้ด้านฮวงจุ้ยมาอย่างไร ท่านสนใจศาสตร์ฮวงจุ้ยตั้งแต่อายุยังน้อย และเป็นนักเรียนที่ตั้งใจเรียนรู้ ในช่วงแรก ท่านได้ศึกษาใน สำนักซานเค่อ (San Ke School) แต่สังเกตเห็นว่าสำนักซานเค่อไม่ได้ให้ผลลัพธ์ที่ดีนัก วันหนึ่ง เพื่อนคนหนึ่งของท่านเสียชีวิต และครอบครัวของเพื่อนได้ว่าจ้างทีมผู้เชี่ยวชาญฮวงจุ้ยจากสำนักซานเค่อมาช่วยจัดการฝังศพ อย่างไรก็ตาม หลังจากการฝังศพ ครอบครัวของเพื่อนเริ่มพบเจอกับเหตุการณ์โชคร้าย ท่านแซมรู้สึกสับสนและได้ไปสอบถามทีมผู้เชี่ยวชาญที่จัดการฝังศพนั้น แต่ไม่มีใครสามารถให้คำตอบที่น่าพอใจได้

วันหนึ่ง โดยบังเอิญ อาจารย์แซมได้พบหนังสือฮวงจุ้ยในชั้นหนังสือที่บ้านเพื่อน หนังสือเล่มนี้ดึงดูดความสนใจของท่านอย่างมาก เพราะมันช่วยไขปริศนาที่อยู่ในใจของท่านได้อย่างสมบูรณ์ หนังสือเล่มนี้อธิบายถึง ดาวเหิน (Flying Stars) และช่วยตอบคำถามว่าทำไมหลุมฝังศพของบิดาเพื่อนจึงนำพาโชคร้ายมา หนังสือเล่มนี้เกี่ยวข้องกับการสอนแนวคิดเรื่องดาวเหินโดยเฉพาะ

จากนั้น อาจารย์แซมได้ใช้ชีวิตที่เหลือไปกับการศึกษาและเผยแพร่คำสอนของ สำนักดาวเหิน (Flying Star School Feng Shui) ผลงานที่สำคัญที่สุดของท่านคือหนังสือ “Master Sam’s Xuan Kong” ซึ่งอธิบายทฤษฎีและวิธีการปฏิบัติของดาวเหินอย่างละเอียด

อาจารย์แซมชุกหยิน: ไม่ใช่เพียงผู้เดียวในศาสตร์ดาวเหิน

อาจารย์แซมชุกหยินไม่ได้เป็นเพียงอาจารย์คนเดียวที่ปฏิบัติศาสตร์ดาวเหิน ยังมีปรมาจารย์อีกท่านหนึ่งที่มีชื่อเสียงคือ อาจารย์ทันยองวู (Than Young Woo) ซึ่งได้เขียนหนังสือสำคัญเกี่ยวกับศาสตร์ดาวเหินเช่นกัน

ในช่วงต้นของยุคสาธารณรัฐจีน (Nationalist China) ศาสตร์ดาวเหินเริ่มเป็นที่นิยมอย่างมาก และมีงานเขียนที่น่าสนใจอื่น ๆ เช่น “New Case Studies on Fortune of Houses” และ “Experiment on Age of Two Houses” ซึ่งรวบรวมตัวอย่างมากมายเกี่ยวกับการใช้ดาวเหินในการประเมินฮวงจุ้ยของบ้าน อย่างไรก็ตาม ภายในสำนักดาวเหินเองก็มีความหลากหลายในแนวปฏิบัติ หนังสือเล่มนี้ส่วนใหญ่จะอ้างอิงถึงการปฏิบัติของ อาจารย์แซมชุกหยิน